De pijn achter het venijn

Schaamte

Ik ben Kerstin. Ik ben vrouw. De woorden kwamen hortend en stotend mijn mond uit. Allerlei emoties raasden voorbij: schaamte, zelfafwijzing, wantrouwen, onmacht, angst, verwarring en verlangen. Dat was 16 jaar geleden tijdens mijn eerste opendeurdag tijdens de workshop voor vrouwen op Kasteel de Schans.

Het was me wel duidelijk dat ik daar nog ‘iets te halen had’. Het duurde daarna nog een paar jaar voordat ik de moed had om dat ook echt te doen.

Veiligheid

De eerste vrouwentraining die ik deed was de Magie van de Moederschoot bij Diana van Rietschoten. Tijdens die vier dagen ontmoette ik de vrouw in mezelf en kon ik misschien wel voor het eerst echt veiligheid en bedding ervaren bij andere vrouwen. Er ging een wereld voor me open. Eigenlijk was het andersom, ik opende me voor de wereld. Stap voor stap.

Kwetsbaarheid

Die stappen brachten me vier jaar geleden bij het begeleiden van de vrouwenzweethutten. Iedere keer zingt mijn hart als ik zie - en ook zelf ervaar - hoe waardevol het is om steeds een laagje dieper te zakken in de ontspanning bij andere vrouwen. Hoeveel wij elkaar te geven hebben en hoeveel we te ontvangen hebben. En dat laatste, ontvangen, is misschien nog wel het spannendste. Er is moed, vertrouwen en kwetsbaarheid voor nodig om je diep van binnen te laten raken door een andere vrouw. Een vrouw zoals jij.

Verbinding

Het aantal vrouwengroepen, sisterhoods, rode tenten, vrouwentrainingen in allerlei vormen groeit enorm. Geert Kimpen beschreef het zo mooi: “Verwonderd zie ik om me heen hoe vrouwen verbinding met elkaar zoeken. Hoe het bruist en stroomt als zij samen zijn. Een speelse lichtheid, vol vreugde en humor, als een kathedraal vol kaarsen die donkerte verdrijft, lijden verzacht en met blote voeten in de modder het aardse met het spirituele verbindt.”. Dat herken ik. Geert Kimpen schreef ook dat juist vrouwen vaak tegen hem zeggen dat hij eens moest weten hoe venijnig vrouwen onderling kunnen zijn. Ook dat herken ik.

Diep verlangen

Ik ben er van overtuigd dat wij van nature niet venijnig naar elkaar zijn maar een diep verlangen hebben om elkaar te ondersteunen en ondersteund te worden. Maar dat er soms pijn in de weg zit.

Moeder

De relatie met onze moeder, onze (onbewuste) overtuigingen over vrouw zijn die wij via de generaties mannen en vrouwen voor ons hebben meegekregen, de mechanismen die wij als meisje hebben ontwikkeld om als vrouw te leven in onze cultuur. Dat alles speelt een rol in ons vertrouwen in ons zelf en in elkaar. Ik noem dat ‘de pijn achter het venijn’. Wanneer we elkaar kunnen ontmoeten in de vreugde, de liefde én in de pijn, dan bouwen we samen aan die kathedraal vol kaarsen waar Kimpen het over heeft.

Verlangen

En nu is een cirkel rond. Die eerste training die ik deed, de Magie van de Moederschoot, geef ik nu zelf op Kasteel de Schans. Ik ben blij en dankbaar dat ik mijn gemis en verlangen, mijn pijn én venijn kan transformeren naar bedding en veiligheid voor mijzelf en andere vrouwen.

Ik ben Kerstin. Ik ben Vrouw!

Ps. Wist je dat het woord ‘venijn’ in oorsprong verwant is aan het woord ‘venus’? Daar in een volgende blog meer over.

Kerstin Achtenberg begeleid onder andere deze trainingen: Vrouwenzweethutten, Seksualiteit als bron, De Magie van de moederschoot.